Glen Campbell Bio, wiek, małżonkowie, albumy, dzieci, córka, wartość netto
Glen Campbell urodził się jako Glen Travis Campbell amerykański piosenkarz, autor tekstów, gitarzysta, prezenter telewizyjny i aktor. Urodził się 22 kwietnia 1936 roku w Billstown, małej społeczności niedaleko Delight w hrabstwie Pike w Arkansas, w rodzinie Johna Wesleya i Carrie Dell Campbellów.
Wiek Glen Campbell - Ile lat ma Glen Campbell?
Urodził się 22 kwietnia 1936 roku i zmarł 8 sierpnia 2017 roku w wieku 81 lat.
Rodzina Glen Campbell
Campbell, dwunaste dziecko i siódmy syn biednego dzierżawcy, urodzonego w głębi depresji, utonął, gdy był małym dzieckiem w Little Missouri River, niedaleko rodzinnego domu w Arkansas. Jego usta były sine, kiedy wyciągnięto go z rzeki, a ci, którzy go uratowali, wierzyli, że zniknął. Ale żył cudownie po tym, jak jego brat Lyndell go reanimował, a Campbell zawsze podejrzewał, że to z powodu tego daru.
Niedługo potem ojciec Campbella rozpoznał jego talent i kupił mu gitarę za 5 dolarów od Sears & Roebuck w wieku czterech lat. Szybko okazał się cudownym dzieckiem pod opieką swojego wuja Boo. Jak to możliwe, że te dwie rzeczy nie są ze sobą powiązane? Było bowiem jasne, że Campbell był szczególnym talentem, do tego stopnia, że przełamał cykl ubóstwa i jako nastolatek zaczął zarabiać na życie dzięki swojej gitarze i stał się jednym z najbardziej szanowanych, szanowanych i popularnych wykonawców rocka. era n 'roll.
Glen Campbell Małżonek - Glen Campbell Children (Córki)
Campbell był czterokrotnie żonaty i spłodził pięciu synów i trzy córki. Najstarszą córką Campbella jest Debby, od jego małżeństwa do Diane Kirk . Po rozwodzie z Kirkiem ożenił się Billie Jean Nunley , kosmetyczka z Carlsbad w Nowym Meksyku, która urodziła Kelli, Travis i Kane. Billie Campbell złożyła pozew o rozwód w 1975 roku, a ich rozwód był prawomocny w 1976 roku. Ożenił się z drugą żoną piosenkarza Maca Davisa, Sarah Barg , we wrześniu 1976 roku. Mieli jedno dziecko o imieniu Dillon i rozwiedli się trzy tygodnie po urodzeniu Dillona, w 1980 roku.
Zaraz po rozwodzie z Barg Campbell rozpoczął związek z inną artystką country Tanyą Tucker, która była o 22 lata młodsza. Campbell się ożenił Kimberly „Kim” Woolen w 1982 roku. Razem mieli troje dzieci: Cal, Shannon i Ashley.
Kariera muzyczna Glen Campbell, albumy, piosenki
Od czasów, gdy był przełomowym muzykiem dla Elvisa, Franka Sinatry, The Beach Boys i wielu innych członków archetypowego zespołu wspierającego The Wrecking Crew, do jego dziesięciolecia na szczycie list przebojów, aż do łaski, jaką wykazał, zamykając karierę walcząc z chorobą Alzheimera, są niewielu artystów, którzy poruszyli tyle żywotów, co Rhinestone Cowboy. I zostawił ich uśmiechniętych.
Zanim Campbell zdobył swoją szóstą nagrodę Grammy w 2014 roku za swoje ostatnie nagranie „I'm Not Going to Miss You”, zdobył prawie wszystkie nagrody i osiągnął każdy kamień milowy dostępny dla muzyków. Campbell, jeden z najlepiej sprzedających się artystów-męskich artystów w historii list przebojów w USA, wydał ponad 70 albumów, sprzedając się w 50 milionach egzemplarzy z ponad 80 utworami na listach przebojów. Jest członkiem Country Music Hall of Fame i Musicians Hall of Fame.
Zdobył tytuł Artysty Roku Stowarzyszenia Muzyki Country, dwukrotnie zdobył tytuł Albumu Roku Akademii Muzyki Country i obaj zostali uznani za męskiego wokalisty roku. W 2012 roku otrzymał najbardziej prestiżową nagrodę Grammy - nagrodę za całokształt twórczości.
Campbell przeszedł do historii w 1967 roku, zdobywając pierwsze nagrody Grammy, zdobywając nagrody za piosenki i występy zarówno w kategorii pop, jak i country i western. „Do czasu, gdy dotrę do Phoenix” zdobył najwyższe wyróżnienia, a „Gentle on My Mind” zdobył dwa trofea w kraju i za zachodem. Te dwie piosenki i „Wichita Lineman” znajdują się w Grammy Hall of Fame.
Niezdolność do zdefiniowania swojego brzmienia wyznacza karierę Campbella. Campbell był rzadkim artystą, którego sukces nie miał granic. Dorastał kochając muzykę country, ale Campbell stworzył wyrafinowaną muzykę, która łączyła Amerykanów z fizycznym i kulturowym przejściem od wiejskiego społeczeństwa agrarnego do nowoczesnego miejskiego. Przekazał także tę miłość do gatunku nowym fanom, którzy go przyjęli i pomógł przenieść to, co kiedyś było regionalnym brzmieniem do popkulturowej rozmowy, wzbudzając zainteresowanie wszystkim wiejskimi rzeczami uwielbianej międzynarodowej publiczności.
Campbell nie interesował się wiejskimi doświadczeniami, jednak dorastał w Billstown w Arkansas, społeczności tak małej, że nie zasługiwała na umieszczenie jej na żadnej mapie. Zaczął szukać wyjścia z życia zagorzałego dzierżawcy, kiedy przyniósł swoją gitarę do szkoły w przedszkolu. Podczas przerwy zauważył, jak jego koledzy z klasy - a zwłaszcza dziewczyny - zbierają się wokół, kiedy grał. Czy wybieranie gitary może być bardziej dochodowe niż niekończący się trud zbierania bawełny i kukurydzy?
Ładowanie ... Ładowanie ...Kierowała nim miłość do muzyki - do wszystkich rodzajów muzyki. Kiedy usłyszał cygańskiego gitarzystę jazzowego Django Reinhardta, był oczarowany. Jego ojciec pożyczył swoje usługi starszej sąsiadce, która potrzebowała jego pomocy w pracach domowych i dojeniu krów. Młody Glen nie miał przyjąć zapłaty, ale od czasu do czasu kobieta dawała mu kilka monet. Kiedy Glen miał osiem lat, wykorzystał te pieniądze na płyty Django i grał z nimi, aż mógł naśladować wirtuozowski styl Django. Tak było z płytą za płytą.
Z niewielkimi zasobami rodzinnymi i brakiem możliwości, opuścił Arkansas w wieku czternastu lat i dołączył do migrującej ekipy robotniczej, aby zbierać pomidory z robotnikami w większości meksykańskimi. Był w Indianie, kiedy dostał wezwanie, by dołączyć do swojego wuja Boo i wyruszyć na zachód, by podążać za marzeniami o życiu muzyka. Obaj ostatecznie osiedlili się w Albuquerque w Nowym Meksyku we wczesnych latach pięćdziesiątych XX wieku, gdzie Campbell pojawił się w lokalnej telewizji i radiu i ostatecznie założył własny zespół.
Tętniące życiem centrum regionalne, które było przystankiem między popularnymi rynkami w Teksasie i Kalifornii, Campbell szybko został zauważony w Albuquerque jako lider zespołu i zastępca sidemana i nie trzeba było zbyt wiele przekonywać, gdy przechodzący mówili, że powinien odbyć długą podróż do Los Angeles.
Przybył w 1960 roku w chwalebnym okresie w historii muzyki pop iw ciągu roku dostał pracę w wydawnictwie, pisząc piosenki i nagrywając dema. Jego praca demo doprowadziła go do pracy jako gitarzysta w The Wrecking Crew, grupie muzyków studyjnych, którzy współpracowali z Philem Spectorem nad stworzeniem jego wpływowego stylu produkcji Wall of Sound.
co się stało ze szturmem wrzosu na drużynę garażową
Jego praca w tym okresie wystarczyłaby, aby zapewnić mu miejsce w historii rocka. Razem z muzykami takimi jak Leon Russell i perkusistami Hal Blaine i Earl Palmer, zagrał tylko w 1963 roku na zdumiewających 586 sesjach.
To on tworzy niezapomniane partie gitarowe na słynnym albumie Beach Boys Pet Sounds, „Strangers in the Night” Franka Sinatry, „You've Lost That Lovin 'Feeling” The Righteous Brothers i „I'm a Believer” The Monkees, ”Nie wspominając o hitach Elvisa Presleya, Bobby'ego Darina, Lou Rawlsa, Ricky'ego Nelsona, Merle Haggarda i Bobby'ego Vee. Znajdziesz go również wśród wspierających listę artystów z The Crew jako zespołem house w legendarnym „T.A.M.I. Pokazać.'
Po pracy z Beach Boys nad Pet Sounds, został poproszony o dołączenie do zespołu jako artysta koncertujący w 1964 roku, grając na basie i śpiewając harmonijnie dla Briana Wilsona po tym, jak legenda tymczasowo wycofała się z koncertowania. Te czasy były jednymi z najlepszych w życiu Campbella, a szczęśliwe wspomnienia przetrwały nawet spustoszenia po chorobie Alzheimera pięćdziesiąt lat później.
W tym samym czasie Campbell nagrywał również jako artysta solowy. Jego singiel „Turn Around Look At Me” wydany w regionalnej wytwórni zwrócił uwagę Capitol Records, która podpisała z nim kontrakt w 1962 roku. Wkrótce wydał swój pierwszy skromny hit „Too Late to Worry, Too Blue to Cry”. Jego pierwszy album, Big Bluegrass Special, nagrany pod nazwą The Green River Boys z udziałem Glena Campbella, przyniósł przebój Top 20 „Kentucky Means Paradise”. W innym ważnym wydarzeniu zaczął pojawiać się w programach muzycznych, takich jak „Star Route”, „Shindig!” i „Hollywood Jamboree”.
Capitol połączył go z producentem Alem De Lory w 1967 roku, po kilku latach słabnącej sprzedaży, a piosenkarz wkrótce rozpoczął serię hitów, które miały zapowiedzieć jego obecność w szerszym świecie. „Gentle on My Mind”, wydany pod koniec tego roku, oraz „By the Time I Get to Phoenix” odniosły natychmiastowy sukces, a album „By the Time I Get to Phoenix” stał się pierwszym albumem country, który zdobył tytuł najlepszego albumu roku w 10. doroczna ceremonia rozdania nagród Grammy w 1968 r. „Wichita Lineman” i „Galveston”, które podobnie jak „Phoenix” zostały skomponowane przez duchowego brata Campbella, Jimmy'ego Webba, również były wielkimi wielogatunkowymi hitami późnych lat sześćdziesiątych.
Sukces Campbella pomógł mu wejść na nową arenę - gospodarza telewizyjnego. „The Glen Campbell Good Time Hour” trwał w latach 1969-72. Odcinki zostały wyemitowane w Wielkiej Brytanii, Australii i Singapurze przez BBC wraz z pięcioma programami specjalnymi dla tej sieci, co zapewniło Campbellowi prawdziwie międzynarodową obecność i katapultację piosenkarza do światowej sławy. Korzystając ze swoich powiązań z branżą, Campbell pozyskał największe gwiazdy muzyki - od The Beatles po Johnny'ego Casha - i przedstawił światu muzykę country z szacunkiem, który uwypuklił mniej znanych muzyków, którzy zyskaliby szersze uznanie.
Przeniósł się także do świata filmowego jako starannie wybrany współgwiazda Johna Wayne'a w filmie „True Grit”, a jego piosenka do ścieżki dźwiękowej była nominowana do Oscara. Campbell był również nominowany do najbardziej obiecującego nowicjusza na Złotych Globach.
Campbell ponownie podbił muzykę pop w połowie lat 70., kiedy wydał swój bestsellerowy singiel „Rhinestone Cowboy”, piosenkę, która stała się jego tematem na wiele sposobów. Singiel z 1975 roku, który sprzedał się w ponad pięciu milionach egzemplarzy, pozostaje standardem tamtej epoki. W 1977 roku wydał „Southern Nights”, remake klasyki Allena Toussainta. Piosenka zajęła pierwsze miejsce w trzech kategoriach i była najczęściej odtwarzanym utworem w szafie grającej w 1977 roku.
Podobnie jak w przypadku większości gwiazd muzyki pop, Campbell pozostał popularną postacią, nieustannie koncertującą po całym świecie, ale spadał z pierwszych miejsc list przebojów. W następnych latach publicznie przezwyciężył uzależnienie od alkoholu i kokainy - co opisał w swojej autobiografii „Rhinestone Cowboy” z 1994 roku - wychowując troje małych dzieci ze swoją czwartą żoną Kim, która wprowadziła go w chrześcijaństwo na początku lat 80-tych i pomogła mu wytrzeźwieć .
W ciągu następnych dwóch dekad wydał głośne 20 albumów w latach 80. i 90., od czasu do czasu wspinając się na szczyty list przebojów krajów z piosenkami takimi jak „Still Within the Sound of My Voice” w 1987 i „She's Gone Gone Gone” w 1990. W tym okresie Campbell zaczął wydawać albumy z muzyką Gospel, dodając trzy prestiżowe nagrody GMA Dove do swojej skrzyni skarbów.
Campbell powrócił na światło dzienne dzięki Meet Glen Campbell z 2008 roku i wydał niezwykle osobisty cykl Ghost on the Canvas w 2011 roku w wieku 75 lat.
Data śmierci Glena Campbella
Krótko po nagraniu tego albumu u Campbella zdiagnozowano chorobę Alzheimera, wyniszczającą chorobę mózgu, która powoli pozbawiła Campbella wspomnień i zdolności.
Mimo to rozpoczął trasę „The Glen Campbell Goodbye Tour”, a jego dzieci stały się kluczowymi członkami jego zespołu. Ekipa filmowa kierowana przez reżysera Jamesa Keacha podążyła za Campbellem przez część ze 151 wyprzedanych programów, gdy poruszał się po chorobie.
Zmarł w Nashville w stanie Tennessee 8 sierpnia 2017 roku w wieku 81 lat. Został pochowany na rodzinnym cmentarzu Campbell w Billstown w stanie Arkansas.
Powstały w ten sposób dokument „Glen Campbell: I'll Be Me” został okrzyknięty przez krytyków i przyniósł piosenkarzowi ostatnią nagrodę Grammy, najlepszą piosenkę country za ostatnie wydanie „I'm Not Gonna Miss You” oraz drugą nagrodę Akademii nominacja.
Filmy Glena Campbella
- 1965 Baby the Rain Must Fall
- 1967 F.B.I.
- 1967 The Cool Ones
- 1969 True Grit
- 1970 Norwood
- 1974 Dziwny powrót do domu
- 1976 Boże Narodzenie w Disneylandzie
- 1980, jak tylko potrafisz
- 1986 Cały czas pod górę
- 1991 Rock-a-Doodle
- 1997 graczy
- 2008 The Wrecking Crew
- 2014 Będę sobą
Glen Campbell Net Worth
Miał majątek netto w wysokości 50 milionów dolarów.
Oficjalna strona internetowa
Imiona i wiek członków rodziny Wahlberg
Glen Campbell Last Song - (Wideo na YouTube)